Het is Erik Dambrink (51), atleet bij AV de Sprinter, gelukt om de Marathon van Valencia binnen 3 uur te lopen, een super prestatie. Al jaren was het een grote wens om dit een keer te realiseren. Lees hieronder hoe zijn voorbereiding naar dit evenement is verlopen.
“Op 13 april 2019 besloot ik, in een opwelling, bijna een week na de teleurstellende marathon van Rotterdam, om me in te schrijven voor de marathon van Valencia. Van verschillende bevriende hardlopers had ik erg positieve verhalen gehoord over deze marathon.
Het inschrijven verliep erg simpel, gewoon via de website je gegevens invoeren en online € 60,50 betalen via de creditcard. De vlucht via KLM geregeld en daarnaast een appartement via airbnb geboekt.
Helaas gooide een plotselinge achillespeesblessure half juli roet in het eten. Door te veel intensieve activiteiten kort achter elkaar ontstond een verdikking (2e graad) in mijn linker achillespees. Hardlopen bleek opeens een pijnlijke activiteit dus snel een afspraak bij fysio de Commissaris gemaakt. De behandeling bestond uit een aantal shockwave sessies aangevuld met dagelijkse oefeningen (teenwip!). Na een week of 8 was ik uitbehandeld bij de fysio, maar de oefeningen doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds. De fysio raadde me aan vooral te blijven sporten om mijn conditie op peil te houden, fietsen was prima maar hardlopen mocht ook, op gevoel (goed monitoren of de klachten niet verergeren). Gelukkig vind ik fietsen bijna net zo leuk als hardlopen dus heel wat lange ritten gemaakt tijdens mijn blessure. Het hardlopen bleef spannend: ik was erg bang dat ik iets kapot maakte maar de fysio was erg tevreden over de reactie van mijn lichaam op de toenemende belasting.
Door deze blessure heb ik de Indian Summer Ultra (50 km) moeten skippen maar dat was mijn laatste zorg. Eerst maar herstellen en weer op niveau komen. Eind september merkte ik dat het echt weer veel beter ging. Op 12 oktober liep ik de Elzinga Reestrun in 1:26:13, een duidelijk signaal dat ik op de weg terug was. Daarna besloot ik om veel crossloopjes te doen, om meer kracht te krijgen en te kijken waar ik sta. Dat laatste bleek prima, bijna iedere keer mocht ik op de hoogste trede van het podium plaatsnemen.
Ondertussen vergat ik bijna dat er op 1 december ook nog een marathon op het programma stond. Waar mogelijk zocht ik tijd om een duurloop te doen en tijdens de baantrainingen werkte ik aan mijn snelheid. Op 3 november stond de Berenloop (halve marathon) op het programma. Na een moeizaam begin ging het steeds beter en haalde ik onderweg heel veel lopers in. De laatste kilometers gingen het snelst en voelden super. Ik finishte in 1:23:03 en werd 3e in mijn categorie. Toen besefte ik dat de vorm nog nooit zo goed was geweest.
Ondertussen kwam 1 december steeds dichterbij en besloot ik gewoon door te gaan op de ingeslagen weg: pittig trainen op de baan en waar mogelijk een lange duurloop. Uiteindelijk heb ik maar 3 dertigers gelopen voor de marathon! Door alle wedstrijdjes en andere verplichtingen zat meer er gewoon niet in.
Op dinsdag 27 november vertrok ik samen met mijn vrouw naar Valencia. Het appartement was heel mooi, maar wel gelegen aan een erg drukke weg dus zeer gehorig. De eerste nacht nauwelijks geslapen door de herrie, ook het slapen met oordopjes werkte niet. Blijkbaar wen je aan die herrie want de tweede nacht sliepen we al veel beter. Valencia blijkt een prachtige stad te zijn: het is levendig, er wonen fijne mensen en het heeft een mooie combinatie van oude en moderne architectuur. Daarnaast is er ook een heel uitgestrekt park waar je lekker kunt relaxen of hardlopen. We hadden voor een week fietsen van Valenbisi geregeld: een mooi systeem waarmee je op veel plekken een fietst kunt pakken en deze binnen dertig minuten weer op een andere plek kwijt kunt. Er is een app die precies aangeeft waar de dichtstbijzijnde Valenbisi stalling is en hoeveel plekken er nog vrij zijn. Wij hebben op deze manier erg veel van Valencia gezien!
De nacht voor de marathon heb ik erg slecht geslapen. Het was continu erg lawaaierig door het (dronken) uitgaanspubliek en het vele (vracht)verkeer. De wekker stond om 6:00 uur want de start was om 8:30 uur. Rustig gedouched en mijn hardloopkleding aangetrokken. Om 7:30 vertrok ik vanaf het appartement naar het startgebied. Daar was ik veel te vroeg dus rustig ingelopen. Ik liep met mijn slaperige kop bijna het startvak van de 10 km in maar gelukkig wees een vrijwilliger me naar het goede vak. Hier maar om 8:00 naar binnen gegaan, veel te vroeg maar wel lekker vooraan. Vlak voor het startschot nam ik nog een long energy drink en deed ik mijn poncho uit.
Na het startschot voelde ik me een halve zombie maar het lopen ging opvallend makkelijk. Er stond ontzettend veel publiek langs het parcours en die moedigden uitbundig aan (vamos, vamos). Bij het 25km punt en kort voor de finish moedigde mijn vrouw me aan, dat gaf een heerlijke boost! Onderweg geprobeerd zoveel mogelijk te genieten en te ontspannen en dat is prima gelukt. Pas bij 40 km kreeg ik last van een stijve kuit, gelukkig geen krampaanval al zat het er wel tegenaan. Hierdoor heb ik de laatste 2km wat gas teruggenomen, ik wilde mijn sub3 marathon niet meer in gevaar brengen. Uiteindelijk finishte ik in 2:58:48, een nieuw PR en een verbetering van mijn oude clubrecord (masters mannen 50)!
Na de finish was ik zo blij en emotioneel, ik kon de tranen van blijdschap bijna niet tegenhouden. Dit heb ik nog nooit meegemaakt na een hardloopwedstrijd, het geeft zoveel voldoening als je iets zo graag wilt en het dan lukt.”<<<
